„Wy jesteście światłem świata” to temat przewodni dzisiejszych rozważań niedzielnych.
Więc zastanówmy się kiedy możemy stać się tym światłem i w jaki sposób i do czego nas to wezwanie zobowiązuje.
Z pierwszego Czytania z Księgi proroka Izajasza (Iz 58, 7-10) dowiemy się:
” Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj od współziomków. Wtedy Twoje światło wzejdzie jak zorza…”
Nie poprzestawaj jednak tylko na czynieniu dobra! Zwróć uwagę na drugą część czytania.
„Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach….”
To światło jest Ci więc dane gdy spełniasz uczynki miłosierne względem ciała i duszy.
W Katechizmie Kościoła Katolickiego (p. 2447) czytamy: ” Uczynkami miłosierdzia są dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy.
Pouczać, radzić, pocieszać, umacniać, jak również przebaczać i krzywdy cierpliwie znosić – to uczynki miłosierdzia co do duszy.
Uczynki miłosierdzia co do ciała polegają zwłaszcza na tym, by głodnych nakarmić, bezdomnym dać dach nad głową, nagich przyodziać, chorych i więźniów nawiedzać, umarłych grzebać.
Właśnie te dary z serca podobają się Bogu i sprawiają, że zaczynasz jaśnieć, wyróżniać się na tle powszechnego zobojętnienia na krzywdę, niedostatek, osamotnienia drugiego człowieka.
Drugie czytanie i aklamacja dają nam wskazówkę, że wszystko co czynimy powinno być związane z Jezusem Chrystusem. On jest światłością świata, kto idzie za Nim, będzie miał światło życia. (J 8, 12).
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza ( Mt 5, 13-16) zobowiązują nas do dawania przykładu innym naszym codziennym życiem. Zostaliśmy wezwani do bycia solą ziemi i światłem świata.
Mamy jaśnieć przed ludźmi, aby widzieli nasze dobre uczynki i chwalili Ojca naszego, który jest w niebie.
Niech nasze codzienne działania będą zatem drogowskazami dla innych, które nadadzą sens i kierunek ziemskiemu pielgrzymowaniu, które ma nas doprowadzić do zbawienia.
